Bir gün, bir Dilbilgini, iskelede duran bir kayığa bi­nerek, karşı sahile geçmek istedi. Kıyıda müşteri bekleyen kayıkçılardan birine seslendi. Kayık iskeleye yanaşınca, bilgin de kayığa atladı. Kayık yavaş yavaş, deniz üzerinde seyretmekte iken, bilgin kayıkçıya sordu:
“Sen hiç Dilbilgisi eğitimi aldın mı?” “Hayır, ben o dediğin şeyi bilmem.” Bilgin:

“Vah vah, çok üzüldüm. Demek yarı ömrün boşa git­miş…” diye, acıyarak kayıkçıya baktı.

Tam bu sırada, bir fırtına koptu. Kayık, denizin ortasın­da yalpalar yaparken, kayıkçı bütün gücüyle tehlikeyi at­latmak için çalışmaktaydı. Fırtına, giderek arttı. Kayık bat­mak üzereydi. O zaman kayıkçı, karşısında titreyip duran bilgine sordu:

“Ey, benim bilgin dostum. Şimdi ben sana soruyorum. Yüzme bilir misin?”

“Hayır!..”

Kayıkçı bu cevap üzerine konuştu:

“Vah, vah, sen Ömrünü boşuna harcamışsın. Şimdi bü­tün ömrün gitti. Az sonra kayığın batacak… iyi bil şimdi burada nahiv (gramer) bilgisi değil, mahiv (yok olma) bil­gisi gerek… Eğer bu bilgiyi biliyorsan, benim gibi korku­suzca denize dal..

Bizi takip edin