Beden ile ruh aralarında konuşuyorlardı. Beden güzelliğine ve parlaklığına mağrur olarak ruha dedi ki:
“Ben senden daha değerliyim; bak herkes bana ilgi gösteriyor ve beni seviyor.”
Ruh ise, kendi letafetini gizlemiş olduğu halde o bedene dedi ki:
“Hey süprüntülük! Sen kim oluyorsun? Ben senden çıkayım da o zaman görürsün. Seni sevenler sana mezar kazarlar. İki gün bile seni saklamaz, böcek ve karıncalara gıda olman için seni toprağa gömerler.”