Bu hikayemiz Mesnevi’den Bir Çocuğun Ateş’e Atılması
İslâmiyetten önce îsrailoğullarından zalim bir kral kendi dininden olmayanlara zulmediyordu. Bir meydanda Nemrud’un ateşi gibi büyük bir ateş yaktırmış, yanına da bir put diktirmişti. Isa dinine inananları oraya toplamış, puta secde etmeyenlerin ateşe atılmasını emretmişti.
inancından vazgeçmeyenler tek tek ateşe atılmaktaydı. Sıra, kucağında çocuk olan bir kadına gelmişti. Herkese söyledikleri gibi ona da puta secde etmesini söylediler. Kadın, “Ben Allah’tan başkasına secde etmem” deyince, çocuğu kucağından alıp ateşe fırlattılar. Dev alevler hem çocuğu, hem de kadının içini yaktı kavurdu.
“Eğer inancında direnir, puta secde etmezsen seni de atacağız” dediler.
Çocuğunun yakılması karşısında aklı başından giden kadın, ne yaptığını bilmez bir halde puta yaklaştı. Tamsecde edeceği sırada ateşin içinden çocuğunun sesini işitti:
“Anne, sakın yapma. Ben burada çok rahatım. Dıştan ateş görünen bu yer bir gül bahçesi, Yüce Allah’ın Cenneti. Hiç korkmadan at kendini ateşe.”
Çocuğun sesiyle kendine gelen anne döndü ve kendini ateşe attı. Diğer inanmışlar da kendiliklerinden ateşe atlamaya başladılar.
Gelenin kendini atması karşısında zalim kral korktu, utandı ve yaptıklarına pişman oldu. insanlara bir fiili zorla kabul ettirmenin mümkün olmadığını anladı, zorlamanın inancını daha çok pekiştirdiğini gördü, bundan vazgeçti.