Şeytan böyle insanlarla çok uğraşır ve onları huzurdan uzaklaştırmak ister ya, bir gün de bu adama gelip:

“Durmadan ‘Allah Allah dediğin halde bir kerecik ol­sun Allah sana karşılık vermedi. Hiç ‘Lebbeyk kulum’ sözünü duydun mu? Demek ki Allah senin zikrini kabul et­miyor ve zikretmeni istemiyor. Niçin sen hâlâ utanmadan, ‘Allah Allah’ demeyi sürdürüyorsun?” diyerek adamı vaz­geçirmeye çalıştı.

Adam da şeytanın bu vesvesesi üzerine utandı, sıkıldı ve zikri bıraktı. Allah’ın kendisine Önem vermediğini düşünüp gönlü kınk bir halde yattı uyudu.

Rüyasına Hz. Hızır girdi ve ona:

“Neden yaptığın güzel işi terk ettin, Allah Allah demek­ten vazgeçtin?” diye sordu.

Adam:

“Yaptığım onca zikre karşılık verilmeyince Allah’ın bu­na razı olmadığını düşündüm ve tamamen kapıdan kovul­maktan korktum.”

Bunun üzerine Hz. Hızır:

“Senin ‘Allah’ demen, Allah’ın sana ‘Lebbeyk kulum’ diye karşılık vermesi sayılır. Allah isminin zikrini herkese nasip eder mi?” diyerek adamı şeytanın tuzağına düşmek­ten kurtardı.