Bir adam devamlı “Allah Allah” diye zikreder ve bu zikirden dolayı ağzı bal yemişçesine tatlanırdı.
Şeytan böyle insanlarla çok uğraşır ve onları huzurdan uzaklaştırmak ister ya, bir gün de bu adama gelip:
“Durmadan ‘Allah Allah dediğin halde bir kerecik olsun Allah sana karşılık vermedi. Hiç ‘Lebbeyk kulum’ sözünü duydun mu? Demek ki Allah senin zikrini kabul etmiyor ve zikretmeni istemiyor. Niçin sen hâlâ utanmadan, ‘Allah Allah’ demeyi sürdürüyorsun?” diyerek adamı vazgeçirmeye çalıştı.
Adam da şeytanın bu vesvesesi üzerine utandı, sıkıldı ve zikri bıraktı. Allah’ın kendisine Önem vermediğini düşünüp gönlü kınk bir halde yattı uyudu.
Rüyasına Hz. Hızır girdi ve ona:
“Neden yaptığın güzel işi terk ettin, Allah Allah demekten vazgeçtin?” diye sordu.
Adam:
“Yaptığım onca zikre karşılık verilmeyince Allah’ın buna razı olmadığını düşündüm ve tamamen kapıdan kovulmaktan korktum.”
Bunun üzerine Hz. Hızır:
“Senin ‘Allah’ demen, Allah’ın sana ‘Lebbeyk kulum’ diye karşılık vermesi sayılır. Allah isminin zikrini herkese nasip eder mi?” diyerek adamı şeytanın tuzağına düşmekten kurtardı.